Media nieustannie przywołują statystyki potwierdzające, że młodzi ludzie nie wiedzą, co jest dla nich ważne. Żyją z dnia na dzień. Nie chcą ograniczać, ani wiązać się w żaden sposób. W dobie ciągłych przemian społecznych, próba nadania konkretnego kierunku własnemu życiu jest dla nich bardzo trudna. Wielu zwyczajnie przerasta.
Większość z nas jest świetnie wykształcona, jednak nasze kwalifikacje okazują się często nieadekwatne do aktualnych potrzeb rynku. Słyszymy, że mamy zbyt wysokie oczekiwania, jesteśmy przekwalifikowani albo czegoś nam brakuje. Niemożność zaplanowania pewnej drogi do sukcesu w dobie światowego kryzysu, sprawia, że wolimy skupić się na chwili obecnej, unikając poważniejszych zobowiązań. Nie opuszcza nas pragnienie natychmiastowych doznań oraz stałego poczucia satysfakcji. Jako młode pokolenie oczekujemy szybkiej gratyfikacji przy minimalnym nakładzie energii.
Nieopłacalne w naszych oczach jest bycie dorosłym, podejmowanie odpowiedzialności za swoje działania. Infantylizacja społeczeństwa może wynikać z podsycania tej postawy przez kulturę konsumpcji oraz zindywidualizowane poczucie niepewności związane z dynamiką zmiany społecznej. Przejawia się to także poprzez obronne znieczulenie na globalne formy ryzyka, takie jak terroryzm, zagrożenie ekologiczne, katastrofy nuklearne czy kryzys gospodarczy. Od tych zagrożeń nie jesteśmy w stanie się uwolnić, nie można także przed nimi dobrze się zabezpieczyć. Musieliśmy nauczyć się żyć w ich obecności.
Nasz podświadomy lęk często objawia się jako sublimacja w tęsknotę za utraconym światem natury, w surrealistyczne wizje końca, w poszukiwania nowych form religijności, w beztroską zabawę, lub zwyczajnie, w wynajdywanie nowych sposobów na nicnierobienie. Aktywno-pasywna chęć zmiany panującego porządku, uwidoczniła się ostatnio również w dynamicznych ruchach społecznych, które pokazują, że kultura konsumpcji przestała nas zadowalać i zapewniać poczucie bezpieczeństwa.
Przywołane kategorie zostaną sproblematyzowane wystawą-autoportretem artystek i artystów urodzonych w latach 80. Zastanawiając się nad kierunkami, w których podąża sztuka najnowsza, chcemy podsłuchać i podpatrzeć, jak twórcy naszej generacji poszukują swojego miejsca we współczesnej rzeczywistości, co mówią o sobie i otaczającym nas świecie.
Aurelia Nowak (ur. 1987)
Ewelina Piguła (ur. 1987)
Maciej Stachowiak (ur. 1986)
The media is constantly citing statistics that claim young people do not know what is important for them. They lead a day-to-day existence. They do not want to confine or attach themselves to anything in any way. In an era of continuous social change, the attempt to apply a specific direction in their own lives is very difficult for them. For many people it is simply overwhelming.
The majority of us are well educated; however, our skills often prove inadequate for the current needs of the market. We are told that our expectations are too high, that we are over-qualified or lacking something. The impossibility of planning a path to success in the time of a global crisis makes us prefer concentrating on the present moment, avoiding more serious obligations. The desire to achieve instant experience or a constant feeling of satisfaction does not escape us. As a young generation, we expect rapid gratification at a minimal cost of energy.
What is unprofitable in our eyes is being an adult and taking responsibility for our actions. An infantile society may be the result of fueling this attitude with the culture of consumption and the individualized sense of uncertainty associated with the dynamics of social change. It is also reflected in the defensive form of anesthesia to global risks such as terrorism, the threat of ecological disaster as well as nuclear or economic crises. We are unable to break free from these threats, nor are we able to properly protect ourselves from them. We had to learn to live in their presence.
Our subconscious fear often manifests itself as a sublimation in nostalgia for a lost world of nature, surreal visions of the end, the search for new forms of spirituality, carefree fun, or simply in inventing new ways of doing nothing. The active-passive desire to change the prevailing order has recently become apparent in dynamic social movements, showing that the culture of consumption has ceased to satisfy us and provide a sense of security.
The cited categories will be questioned in an exhibition-autoportrait of artists born in the 1980s. With consideration to the directions that recent art is following, we want to hear and see how creators of our generation search for their place in contemporary reality, and what they say about themselves and the world around us.
Aurelia Nowak (b. 1987)
Ewelina Piguła (b. 1987)
Maciej Stachowiak (b.1986)
